روی پای خدا (توکل)

توکل 

توکل، اعتماد و اطمینان قلبی انسان در تمام امور به خداوند و بیزاری از غیر او است. به‌طوری که جمیع امور خویش را بر خداوند حواله دهد و از هر نیرو و قدرت دیگری در امور خویش تبرّی جوید. تنها به یک قدرت وابسته باشد و تنها او را منشأ أثر بداند و اگر برای مؤمن در حوزه‌ی عملیات روحی و جسمی، فردی و اجتماعی خویش چنین حالتی پیش آمد، او متوکل نامیده می‌شود. البته منشأ پیدایش چنین حالتی در روح انسان اعتقاد و جزم به این است که فاعل مؤثری جز خدا نیست و سایر نیروها و قدرت‌ها به او برمی‌گردد. اوست که به هرکاری قادر است و امور بندگان را کفایت می‌کند و به جمیع بندگان عنایت و لطف و مرحمت دارد و سایر موجودات اگر علمی و قدرتی و نیرویی دارند، همه از اوست.

جملات ناب:

• توکل یعنی خدا را وکیل‌گرفتن؛ یعنی انسان فقط به وظیفۀ خود عمل کند و پیامد کارش را به خداوند تبارک و تعالی واگذار کند.
• کسی می‌تواند به خدا توکل کند که بی‌چون‌وچرا به دستورهای الهی عمل کند و افکار و دلایل شخصی را در مسائل دخالت ندهد. 
• توکل به این است که انسان در تصمیم‌گیری‌هایش خدا را کنار خودش ببیند و ارزشمندترین دارایی‌اش به حساب آورد، نه اینکه فقط به مادیات و ظواهر و ابزارهای مادی توجه کند و خدا را در نظر نگیرد.
• بهترین عمل از نظر خداوند، توکل است.

عناوین برگزیده:

• گنجینه روزی در توکل به خدا
• مراتب توکل
• توکل؛ تسلیم مقدرات الهی
• متوکل، محبوب خداست
• گر خدا یاور ما نباشد، هیچ‌کاره‌ایم