پلنگ زخمی

درباره اثر

عرفان فکر می‌کند همه چیز از جشن تولد و خرید موبایل شروع شد اما نه. همه چیز از خودش شروع شد. از خودش که پا به بلوغ گذاشته بود و حالا دنیا داشت لذت‌های جدیدی را به او نشان می‌داد. حالا با دیدن دختر خاله‌اش یک جور دیگر می‌شود. عرفان پلنگ، دیگر آن پلنگ قدیم نیست. پلنگ زخمی است. زخم بدی هم برداشته است. زخمی که هیچ چیزش معلوم نیست و هیچ کس هم خبر ندارد. عرفان خودش را به زمین و زمان می‌زند بلکه از این مهلکه رها شود اما کجا و چطوری؟

هر وقت که فکر می‌کند قدمی موفقیت آمیز برداشته باز هم سر از آن کانال و سایت در می‌آورد. تقی شجاعی در اولین اثر خود، عفیفانه و دغدغه مند به سراغ مسئله‌ای رفته است که متاسفانه جامعه چشم خود را روی آن بسته است؛ خودارضایی.

بخشی از متن پلنگ زخمی

زنگ تفریح بود. داشتم با گوشی برای المیرا پیام می‌فرستادم. دیگر همه ساعاتم با یاد او پر شده بود. مشغول باز کردن نیشم به روی عکس المیرا بودم که یکهو آقای ناظم مثل ببری که بز گرفته باشد بالای سرم ظاهر شد و علفم (یعنی گوشی) را از دستم گرفت و مرا به دفتر مدرسه برد. فرصت از صفحه بیرون آمدن و خاموش کردن صفحه گوشی را هم بهم نداد. با علنی ترین مدرک جرم داشت مرا تحویل دادگاه مدرسه می‌داد. گوشی‌ام در دستان ناظم روشن بود و او با لمس صفحه نمی‌گذاشت خاموش شود تا مبادا رمز گوشی‌ام فعال شود. هر چه لذت برده بودم از دماغم بیرون زد. نگاهم به نگاه هادی گره خورد که داشت با یکی از دانش آموزان ضعیف کلاس، ریاضی کار می‌کرد و وقتی مرا دید ...