سرّ حکمت 1

بریده‌ای از کتاب سرّ حکمت 1

در بخشی از کتاب سرّ حکمت 1 اینگونه نوشته شده است:

کمالاتی که برای انسان گفته شده و می‌شود چه از عوام، چه از دیگران، این‌ها کمال شانی از شئون انسان است نه اینکه کمال انسان، بما هو انسان (انسان از آن جهت که انسان است) باشد. این‌ها کمالات انسان است بما هو انسان حیوان و بما هو نبات (از آن جهت که حیوان یا نبات هم هست). مثلا خوردن کمال است اما این خوردن کمال حیوانی است نه کمال انسانی، ادراکات لامسه، باصره، سامعه، شامّه و ذائقه کمالات حیوانی است. ما در این حواس پنچگانه با سایر موجودات مشترکیم. یک الاغ، یک گوسفند هم همین طور است؛ او هم این حواس را دارد. البته قبول داریم که سمع و بصر انسان عقلانی است اما، اگر خواستیم خودمان را در عالم طبع منحصر کنیم و در حدّ حواس پنجگانه پایین بیاوریم که حواس پنجگانه در قران به دنیا تعبیر شده است از مقام آدمی غفلت کرده‌ایم، آن کس که خودش را در این حواس مقید بکند خود و کمالش را نشناخته است ....