تربیت دینی کودک
-
نام کامل اثر:تربیت دینی کودک (تربیت کودک و نوجوان سن 3 تا 16)
-
نویسنده:محمد صادق حائری شیرازیانتشارات:معارفتعداد صفحه:220سال چاپ:1401نوبت چاپ:11قطع (اندازه):رقعیدسته بندی:تربیت کودک و نوجوانمتاسفانه محصول مورد نظر در حال حاضر موجود نیست.
معرفی کتاب تربیت دینی کودک
کتاب تربیت دینی کودک، برای افرادیکه دغدغهی تعلیم و تربیت کودکان بر اساس اصول دینی را دارند، مناسب است. کتاب حاضر درس تربیت کودک را با در برگرفتن تمامی جوانب در پنج بخش ارائه میدهد، و در قسمت آخر کتاب به پرسش و پاسخ پرداخته است.
- جهان بینی تربیتی
- دین و تعلیم و تربیت
- تربیت برمبنای فطرت
- عوامل تربیت
- روشهای سوء تربیتی
کتاب تربیت دینی استاد محیالدین حائری شیرازی، بازنویسی گفتارهای ایشان در بیش از 70 جلسه "درس تربیت" با حضور دانشجویان علومتربیتی است که میتوان آن را «مقدمهای بر تربیت»، بهخصوص تربیت کودکان دانست و حاوی دیدگاههای عملی و برخاسته از اسلام است که جای آن در میان دیدگاههای رنگارنگ علوم غربی خالی است. لذا هر یک از دیدگاهها میتواند موضوع تحقیقی جداگانه برای دیگر دانشپژوهان باشد و راهگشای طریقی نو در تربیت شود.
درباره نویسنده کتاب تربیت دینی کودک
نویسنده محمد صادق حائری شیرازی، در سال 1315 در شهر شیراز چشم به جهان گشود. پدر ایشان عبدالحسین زادهی کربلا و مادرش منسوب به صفیالدین اردبیلی است. ایشان تحصیلات خود را در مدرسه منصوریه، محمودیه و مدرسه آقا باباخان شیراز گذراندند. از سال 1335 به تحصیل حوزوی در شیراز مشغول شده و چندی بعد به قم مهاجرت کردند. از سال 1350 در مقام استاد به تدریس دروس اعتقادی و مباحث جامعهشناسی و تربیتی در حوزه علمیه پرداختند.
برخی از آثار مکتوب ایشان شامل:
- انسان الهی
- با علی در صحرا
- نحوه زمینخواری
- راه رشد
- نماز
- سلوک آهنین
بریده از کتاب تربیت دینی کودک
در بخشی از کتاب تربیت دینی کودک، اینطور میخوانید:
"...آموزش دین مثل این است که از زیرآوار، فردی را که هنوز زنده است، بیرون بکشند. فرد زیرآوار وقتی آوار را از روی او بردارند و هوا آزاد شود، اگر قلبش هنوز بزند، از نجات دهندگان تشکر میکند! متدین کردن فرد هم دقیقا همینطور است. یعنی فرد بررسی میکند و میفهمد هر چه از دنیا گرفته، قانعش نکرده است و همچنان گم شده دارد. ممکن است بقایای دل و قلب او زیر فشار آرزوهای دنیوی، کم صدا شده باشد، اما حیات دارد.
اگر فردی برای این شخص، ناپایدار بودن دنیا را روشن کند، دنیا را مثل کاخی میبیند که روی سرش خراب شده است و وقتی آن فرد ویرانههای دنیا را از رویش بردارد، وقتی نفس آزاد بکشد، از او تشکر میکند؛ بنابراین تعلیم و تربیت دینی آزاد کردن فرد از بار وابستگیهای دنیاست؛ به شرطی که زیرآورارِ دنیا لاشه نشده باشد..."
[نظرات کاربران]