با علی علیه السلام در صحرا

معرفی کتاب با علی در صحرا

کتاب با علی در صحرا، شرح دو حکمت از نهج‌البلاغه است. شرح و بسط دو حکمت از حکم حکمیانه‌ی مولانا علی علیه‌السلام که مشتمل بر لباب معرفت است، انگیزه‌ی نشر این اثر است: حکمت نخست، در باب بیان سخن‌های آن امام همام با جناب کمیل‌بن‌زیاد نخعی است و حکمت ثانی، در باب بیان علل و رازها در خصوص پاره‌ای از احکام خداوند. و هر دو را در روزگار آغازین طلوع آفتاب انقلاب اسلامی، استاد آیت الله حائری شیرازی، در جمع جماعتی از روحانیون ایراد فرموده‌اند. در خور یاد است که از تکیه و تأکید صاحب این اثر مبنی بر حفظ تعابیر و بیان ایشان غفلت نشده و جزو به ضرورت، تصرفی صورت نیافته است. این کتاب شامل مباحث زیر است:

1. بندگی
2. رازها

درباره نویسنده کتاب علی در صحرا

نویسنده محمد صادق حائری شیرازی معروف به محی‌الدین حائری شیرازی، در سال 1315 در شهر شیراز چشم به جهان گشود. پدر ایشان عبدالحسین زاده‌ی کربلا و مادرش منسوب به صفی‌الدین اردبیلی است. ایشان تحصیلات خود را در مدرسه منصوریه، محمودیه و مدرسه آقا باباخان شیراز گذراندند. از سال 1335 به تحصیل حوزوی در شیراز مشغول شده و چندی بعد به قم مهاجرت کردند. از سال 1350 در مقام استاد به تدریس دروس اعتقادی و مباحث جامعه‌شناسی و تربیتی در حوزه علمیه پرداختند.

برخی از آثار مکتوب ایشان شامل:

• انسان الهی
• با علی در صحرا
• نحوه زمین‌خواری
• راه رشد
• نماز
• سلوک آهنین

بریده‌ای از کتاب با علی در صحرا

در بخشی از کتاب با علی در صحرا، اینطور می‌خوانید:

"...فرض کنید به انسانی پنج ساعت فرصت بدهند. حال اگر از او، پنج ساعت کار بخواهند عدالت است؛ ولی اگر چهار ساعت کار بخواهند ظلم نکرده‌اند؛ بلکه رحم و ارفاق خواهد بود. اما بیش از پنج ساعت کار خواستن ظلم است. اگر کسی قدرتش پنج واحد بود، تکلیف او هم چهار می‌شود و اگر قدرتش ده برابر شد، تکلیف هم ده برابر می‌شود؛ پس برای همه‌ی افراد چهار پنجم ثابت است. بنابراین نسبت ثابت است، ولی ترقی افراد متفاوت. در انبیا علیه‌السلام چون قدرت زیاد وجود دارد، تکلیف هم زیاد است و در نتیجه درجات ایشان نیز زیاد خواهد بود. کسی که تمام قدرتش پنج است، شعاع تلاش او وسیع‌ نخواهد بود.

اجر شخص به تناسب رشد عقل است. اگر عقل رشد کرد و فرد مطیع بود، به درجه‌ی بالاتر می‌رود. در این حال، شخصی که رشد نکرده، می‌گوید ای کاش رشد می‌کردم تا درجه‌ی بیشتری داشتم و شخصی که به سطح بلاتری رسیده و عمل نکرده است، می‌گوید ای کاش رشد نکرده بودم و تکلیف من کمتر بود..."