احسان

مهربانی، هنری است که؛

۱ـ انسان را در مسیر رشد انسانی، به سرعت و سبقت فوق‌العاده‌ای می‌رساند.

۲ـ انسان را در میان مردم، و نیز اهل آسمان، محبوب می‌کند.

اما همۀ مهربانی‌ها، چنین نتیجه‌ای را به دنبال ندارند. گاهی انسان مهربانی می‌کند، اما از خداوند دورتر شده و یا منفور دیگران می‌شود.

مهربانی، علاوه بر اینکه؛ قواعد و تکنیک‌های مخصوص به خود را دارد، و بدون آشنایی و رعایت آنها، محال است مهربانی‌های‌مان به نتیجۀ درست برسد؛

یک سری موانع و مزاحم‌هایی نیز در درونِ انسان دارد، که اگر درمان نشوند، وسیع‌ترین مهربانی‌های انسان نیز، در قلب کسی نفوذ نخواهند کرد.

مهربانی، دقیقاً شبیه یک میدان مسابقه در زمین است که برای هدف خاصی طراحی شده، و برندگان آن، باید از ویژگی‌ها و شرایط ویژه‌ای برخوردار باشند.

این مجموعه، به ما می‌آموزد؛

ـ چه تکنیک‌هایی را باید رعایت کنیم

ـ و چه موانعی را باید حذف نمائیم،

تا برندۀ این میدان بوده و به آن دو هدف اصلی دست پیدا کنیم.