شرک و مصادیق آن

«فَلا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَاداً وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ؛ برای الله همتایانی قرار ندهید در حالی که خود می‌دانید!» (بقره/ 22)

وقتی حرف از «همتا قرار دادن برای خدا» می‌شود؛ شاید ابتدا صحنه‌ای از گروه‌های چندخدایی، به ذهن انسان متبادر شود.

اما واقعیت اینجاست که خود ما در طول روز چندین و چند بار، در عمل، در نیت، در کلام، و … از مقام توحید خارج شده و به انواع شرک، هرچند مخفی مبتلا می‌شویم.

هرچه توحید در انسان قوی‌تر می‌شود، حضور خداوند را در عالم هستی و در پسِ پردۀ تمام آنچه در دنیا می‌گذرد بیشتر می‌بیند و ابتلای او به شرک (نقطۀ مقابل توحید) کمتر می‌شود.

برای این منظور ابتدا باید مرز مخفی و ظریف شرک را خوب شناخت، تا بتوان در طول روز، و در ریز و درشت فعالیت‌های زندگی، به بهترین نحو از ابتلا به آن پرهیز کرد.