قرب

آیا تا به حال این جمله‌ها به گوش‌تان خورده است؟
«فقط فلان دکتر باید من را ببیند. عمل من باید به دست فلان دکتر انجام شود. اجازه نمی‌دهم دکتر دیگری به من دست بزند. من فقط باید در این دانشگاه درس بخوانم. من فقط باید با این استاد واحد درسی بردارم». این جملات یعنی چه؟
این جملات، سخن کسانی است که برای بخش انسانی، حیوانی و گیاهی وجودشان شخصیت قائل اند. قدر بخش حیوانی و گیاهی وجودشان که همان بدنشان است را می‌شناسند و مایل نیستند این بخش‌ها را به دست کسانی که اهلیت ندارند بسپارند.
چرا ما در بخش انسانی (یعنی همان بخشی که ما با آن انسان نامیده می‌شویم) این حساسیت‌ها را نداریم؟ آیا حاضریم روح خود را که همان بخش انسانی ماست در اختیار شخص نااهل بگذاریم؟ یا همنشین کسی شویم که اهلیت همنشینی با روح ما را ندارد؟
اگر با مجموعه «قرب به اهل‌بیت علیهم‌السلام» با ما همراه باشید؛ پاسخ چرایی و چگونگی قرب به ائمه (علیهم‌السلام) را خواهید گرفت. این مجموعه سیر زیبا و دل‌انگیزی است از تعامل، انس و مراوده لحظه به لحظه زندگی ما با اهل بیت (علیهم‌السلام). این کارگاه شرحی قسمتی از نامه امام رضا (علیه‌السلام) به حضرت عبدالعظیم است که در واقع به ما روش‌های نزدیک و شبیه شدن به اهل بیت (علیهم‌السلام) و در نتیجه قرب و شباهت به خداوند را می‌آموزد.